PRZY KOMINKU Z KAWĄ: "Azyl dla serc" Urszula Gajdowska. Recenzja.

„Ludzie pozostawieni przed trudnościami, które wydają się ich przerastać, często znajdują w sobie dość mocy, aby im sprostać i nie zatracić siebie.”

Autor: Urszula Gajdowska

Tytuł: Azyl dla serc

Wydawnictwo: Skarpa Warszawska

Data wydania: 26 - 03 – 2025

Liczba stron: 320

Gatunek: powieść obyczajowa, romans

Weronika - ambitna weterynarz z wielkiego miasta, wraca do rodzinnego majątku Garlickich na prowincji po tym, jak jej życie rozpada się na kawałki…

Jednak życie na prowincji okazuje się trudniejsze, niż przypuszczała. Zmagając się z uprzedzeniami mieszkańców, musi udowodnić, że potrafi nie tylko zrozumieć, ale i pomóc ich zwierzętom. Na miejscu spotyka dawnego znajomego Eryka Kolta, tajemniczego weterana wojennego, który prowadzi miejscowe schronisko dla zwierząt. Ich początkowa niechęć przeradza się w burzliwą relację pełną napięć, wzajemnych oskarżeń i zaskakujących momentów zrozumienia. Jednak sielankę psuje niespodziewany powrót Daniela, byłego narzeczonego, który nie cofnie się przed niczym, by odzyskać Weronikę – zwłaszcza gdy dowiaduje się, że jej rodzina ma wpływy polityczne. W tle tej emocjonującej opowieści o rodzącej się miłości wysnutej wśród krajobrazów Podlasia, rozgrywa się również walka o zaufanie lokalnej społeczności, odkrywanie rodzinnych tajemnic i próba przezwyciężenia demonów przeszłości.

Czy Weronika znajdzie swoje miejsce w świecie, który kiedyś porzuciła? Czy Eryk odważy się otworzyć serce na nowo? I czy wspólnie zdołają odnaleźć szczęście w prostocie życia na wsi?

„Azyl dla serc” Urszuli Gajdowskiej to powieść, która już na wstępie skradnie wasze serca przepiękną okładką, pełną wzruszeń i czułości. I to mogę Wam zagwarantować, że jednego i drugiego w książce nie zabraknie.

Weronika, początkująca weterynarz, która musi zmierzyć się w walce ze stereotypami. Po wypadku ojca, postanawia wrócić na Podlasie w rodzinne strony, by zastąpić go w pracy. Niestety to nie podoba się ani ojcu, ani mieszkańcom, którzy uważają, że kobieta weterynarz, nie poradzi sobie ze zwierzętami, które nie są wielkości psa czy kota. Weronika jednak jest bardzo zawzięta i za wszelką cenę próbuje pokazać, że umie sobie poradzić w każdej sytuacji, a dobro zwierząt jest najważniejsze. Żeby jednak nie było tak sielankowo, to wszystko utrudnia jej powrót dawnego znajomego z dzieciństwa, który był weteranem wojennym i skrywa w sobie mnóstwo tajemnic. Ponadto bardzo przystojnego i wspaniale opiekującego się swoimi siostrzeńcami, co nie umyka uwadze dziewczyny. No i nieoczekiwany powrót byłego narzeczonego, który nieźle potrafi namieszać.

Co z tego wyniknie? Czy Weronika będzie potrafiła dokonać dobrego wyboru i będzie potrafiła być obiektywna? Czy miłość i zaangażowanie do pracy, sprawi, że ludzie zaczną traktować ją poważnie? Czy znajdzie swoje miejsce na ziemi, w którym będzie szczęśliwa? No i oczywiście, czy rodzinna historia, opowiadana przez prababkę, faktycznie była prawdziwa?

Koniecznie musicie przeczytać tę książkę. Jest pełna wzruszeń ciepła, ale też skłania do refleksji. Autorka poruszyła w niej bowiem, bardzo ważne tematy m.in. wątek niesienia pomocy ofiarom terroryzmu na Bliskim Wschodzie, przemoc domową, chorobę alkoholową, jak i brak wiary we własne możliwości. To wszystko sprawiło, że powstała niesamowita historia, od której nie mogłam się oderwać. Niejednokrotnie się wzruszyłam, ale też i uśmiałam do łez. Dlatego, nie zwlekajcie zbyt długo i koniecznie dopiszcie tę książkę do swojej listy czytelniczej.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Skarpa Warszawska.