"Czas wojny, czas miłości" Elżbieta Gizela Erban. Recenzja. Piąty tom serii Kochankowie Burzy.

"Niegdyś moja ojczyzna była bardzo bogatym i światłym narodem, ale od prawie stu lat rozdarta na trzy odrębne części, okrutnie niszczona i okradana z najcenniejszych skarbów, zubożała, ponieważ zaborcom nie zależy na tym, aby znowu wzrosła w siłę i zaczęła im zagrażać."

Autor: Elżbieta Gizela Erban

Tytuł: Czas wojny, czas miłości.

Cykl: Kochankowie Burzy, tom 5

Wydawnictwo: Videograf S.A.

Data wydania: 11 - 05 - 2023

Liczba stron: 368

Gatunek: powieść historyczna

 

Kochankowie Burzy to monumentalne dzieło życia Elżbiety Gizeli Erban. Porywająca opowieść o wielkiej miłości, dla której tło stanowią wydarzenia poprzedzające wybuch powstania styczniowego. Śledząc losy młodziutkiej Niny, czytelnik przenosi się do czasów, gdy honor i obowiązek wobec Ojczyzny były cenniejsze niż własne życie. Autorka w obrazowy sposób odwzorowuje panujące wtedy nastroje, mody oraz realia codzienności. Wyczarowuje przed naszymi oczami dawno miniony świat, pełen zarówno wystawnych balów, jak i krwawo tłumionych zamieszek. Świat mało znany dla wielu czytelników, a jednocześnie urokliwy jak sceneria ziemiańskiego dworku i pasjonujący jak najbardziej wciągająca salonowa intryga.

W piątym tomie cyklu －Czas wojny, czas miłości－Nina sprawuje pieczę nad Makowem, zastępując w tej roli swojego męża, który wiedziony poczuciem obowiązku przystępuje do powstania. Trudno jej pogodzić się z myślą, że Aleks ryzykuje własne życie, przedkładając dobro ojczyzny nad szczęście rodziny. Młoda hrabina doskonale się odnajduje w roli dziedziczki ogromnego majątku, wykazując się nie tylko gospodarnością i zaradnością, ale również zmysłem dyplomacji. Dzielnie stawia czoło rosyjskim oficerom stacjonującym w pałacu oraz chłopom, którzy dają się zwieść carskim obietnicom. Choć nastały trudne czasy wojny, w pewien sposób życie toczy się jednak swoim rytmem, któremu bieg nadaje miłość – najsilniejsza motywacja do heroicznych czynów.

"W tę noc styczniową wilgotne mgły otulały ziemie Królestwa Polskiego szarym całunem i wszędzie mżył deszcz. W nieprzeniknionych ciemnościach przemykały grupki mężczyzn, podążając na miejsce zbiórek".

„Czas wojny, czas miłości” w tej części autorka skupiła swoją uwagę na rozgrywających się wydarzeniach historycznych. Wybuchło powstanie styczniowe, bardzo trudny czas dla Polaków. Większość z nich stanęła do walki w obronie ojczyzny, zostawiając swoje rodziny, domy. Tak też postąpił Aleks. Czuł, że nie może inaczej postąpić, musi walczyć i pomóc przyjacielem, z którymi od dawna układali plan obrony. Ale czy można zaplanować coś, co jest nie przewidywalne?

„Nina momentalnie spokorniała i już bez sprzeciwu zgodziła się na wszystko, wzruszona myślą, iż mąż czuwa nad nią nawet z daleka. Wspomnienie o nim obudziło na nowo drzemiącą w niej tęsknotę. Czasami wydawało się jej, że wieki minęły od chwili rozstania, przecież od tego dnia upłynęło zaledwie kilka tygodni.”

Nina z początku nie potrafi się z tym pogodzić, ale z czasem przejmuje obowiązki męża i robi wszystko by dobrze opiekować się Makowem. Wciąż jednak myślami jest przy Aleksie, tęskni i wypatruje wiadomości od męża. Niestety dzieje się dużo złych rzeczy, wiadomości nie są najlepsze, ginie też kilka osób z których śmiercią trudno jest się pogodzić Ninie. Bo czy można pogodzić się z czyimś odejściem?

Gród Walternienburg - osada słowiańska w Saksonii- Anhalt.

Gród Walternienburg znajduje się nad rzeką Nuthe i został zbudowany około 973 roku. Z wieży szczególnie dobrze widać system murów i rowów Grodu.

Dziś odrestaurowany Gród z wysoką wieżą, stodołą festiwalową i pawilonem stanowi centrum kulturalne. 

Walternienburg jest także punktem informacyjnym dla podróżników, turystów pieszych i zwłaszcza rowerzystów na ścieżce rowerowej nad Łabą.

Leży pomiędzy Zerbst/Anhalt i Barby nad rzeką Nuth, która w pobliżu miasta uchodzi do Łaby.

Muzeum Etnograficzne w Zielonej Górze - Ochli. Odkrywamy lubuskie.

Chcielibyście odetchnąć od miejskiego zgiełku?

Marzy Wam się sielska kraina, w której możecie cofnąć się w czasie?

Jeśli tak, to zapraszamy Was na spacer do Muzeum Etnograficznego w Zielonej Górze – Ochli, który od 2015 r jest południową dzielnicą miasta. Skansen mieści się dokładnie 8 km od centrum Zielonej Góry.

Można tu dojechać samochodem. Przy skansenie znajduje się parking. 

Autobusem, niedaleko jest przystanek autobusowy. 

Ponadto od kilku lat bardzo prężnie rozwijają się ścieżki rowerowe, którymi również dotrzemy do muzeum.

Spacer po Skansenie to czysta przyjemność.  Na 13 hektarach znajduje się ponad 80 zabytkowych obiektów i ponad dziesięć tysięcy artefaktów prezentowanych na wystawach stałych lub w magazynach.

Muzeum powstało w 1982 roku, ale jego historia sięga znacznie dalej, bo aż do lat 60 tych XX wieku.

W roku 1960 w Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze utworzono dział etnograficzny i rozpoczęto zbieranie materialnych zabytków kultury ludowej.

W 1972 roku Urząd Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków zainicjował utworzenie parku budownictwa ludowego. W roku 1973 przeniesiono tam pierwszy obiekt. 

Był to najstarszy datowany budynek mieszkalny w muzeum – pochodząca z 1675 roku chałupa chłopska z Potrzebowa oraz z Budachowa XVIII- wieczna wieża winiarska.

Chałupa z Potrzebowa - 1675 rok