PRZY KOMINKU Z KAWĄ: "Ja ciebie też" Michalina Kowolik. Recenzja Patronacka.

wtorek, 1 października 2024

"Ja ciebie też" Michalina Kowolik. Recenzja Patronacka.

„Kiedyś kochałam ten nasz mały świat. Kochałam mamę, pola i łąki wokół, zapach skoszonej trawy oraz brudne ręce od pielenia rabat kwiatowych. Kiedyś chciałam tu zamieszkać, z Filipem, urodzić dzieci i stworzyć rodzinę. Kiedyś… Kiedyś, ale nie teraz. Teraz wszystko się zmieniło.”

Autor: Michalina Kowolik

Tytuł: Ja ciebie też

Wydawnictwo: Videograf S.A.

Data wydania: 27 - 08 – 2024

Liczba stron: 320

Gatunek: powieść obyczajowa, romans

Oliwia to młoda kobieta, którą spotkało wiele nieszczęść.

Ukochany ją zdradził i porzucił przed ołtarzem, a mama, siostra oraz ona sama uważają, że na to zasłużyła – zabijając swojego tatę.

Przy wsparciu kuzynki postanawia zacząć wszystko od nowa w nadmorskiej miejscowości, gdzie poznaje Michała. Kiełkuje między nimi uczucie, ale czy na tyle mocne, by mimo danej sobie obietnicy związała się z kimś i zdradziła, co skrywa jej trudna przeszłość?

Nie tylko ten problem trzeba rozwiązać.

Kim jest ojciec Uli, skoro skłócone matki przyjaciółek zgodnie na ten temat milczą? Czy prawda wyjdzie na jaw? I czy okaże się siłą, która niszczy czy wyzwala?

„Czasami trzeba za sobą spalić mosty i ruszyć dalej.”

„Ja Ciebie też” Michaliny Kowolik to książka, której mam przyjemność patronować. To historia słodko-gorzka. Bo czy może być słodko, gdy kobieta szykuje się do ślubu? Owszem i to bardzo. Niestety kiedy w dniu ślubu zostaje porzucona i to w dodatku przed samym ołtarzem… robi się już gorzko. Gdyby tego było mało, Oliwia nie może liczyć na wsparcie rodziny. Matka z siostrą zamiast ją wspierać, cały czas znęcają się nad nią psychicznie, wytykając jej, że stała się pośmiewiskiem i w dodatku, że sobie na to zasłużyła, bowiem obwiniają ją za spowodowanie śmierci ojca. Niestety Oliwia nie potrafi sobie nic przypomnieć z tamtego dnia. Obarczana wciąż obelgami, ma wyrzuty sumienia i momentami nawet wierzy, że może matka z siostrą mają racje i to wszystko co się stało, jest karą, że sobie na to faktycznie zasłużyła…

„Czasem warto zostawić wszystkie problemy za rogiem i przez chwilę żyć tylko tym, co tu i teraz.”

Na szczęście ma przy sobie kuzynkę Ule, która jest dla Oliwii również jej przyjaciółką. Razem się wychowywały, są jak siostry, które wspierają się wzajemnie. To właśnie Ula, proponuje Oliwii wyjazd do Kołobrzegu, gdzie jej mama prowadzi restaurację. Proponuje jej pracę i mieszkanie, by tylko wyrwać ją od toksycznej matki, która również z własną siostrą, a matką Uli nie rozmawia od lat. Nawet babcia nie jest w stanie pogodzić sióstr i pojęcia nie ma, co się wydarzyło kilkanaście lat wstecz, co tak poróżniło siostry.

Jakie tajemnice skrywają obie siostry i co się stanie, jak prawda wyjdzie na jaw? Czy Oliwia ma szansę na prawdziwą miłość i szczęście? Czy można zakochać się tak na zabój? Czy uda jej się zapomnieć o byłym i niedoszłym mężu? A może to on, nie będzie mógł zapomnieć o Oliwii i zrozumie swój błąd? Czy można wybaczyć komuś coś, co przez kilkanaście lat ukrywał, mówiąc, że to w dobrej wierze?

Ta historia z pewnością Was wzruszy. Czyta się ją szybko. I mimo iż momentami można się domyśleć, jak się sprawy potoczą, to zakończenie i tak z pewnością Was troszkę zaskoczy.

„Trzeba brać życie za rogi! (…) Jak się dostaje dobry kawałek ciasta, to trzeba go zjeść, a nie wykręcać się dietą, bo zje ktoś inny.”

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i z pewnością nie ostatnie. Poza kilkoma dialogami, książkę czyta się bardzo przyjemnie. Polecam gorąco.

„Nie wiem, czy to dobrze o mnie świadczy, ale z każdym kolejnym kilometrem czuję się lżejsza, szczęśliwsza. Tak jakby ktoś ściągnął ze mnie wielki kamień i w końcu pozwolił żyć tak, jak chcę, a nie tak jak się powinno.”