"Tam gdzie serce Twoje" Krystyna Mirek. Recenzja.

 

”Gdzie skarb twój, tam serce twoje.”

Idealna powieść na wakacje.

  Autor: Krystyna Mirek

  Tytuł: Tam gdzie serce Twoje

  Wydawnictwo: Filia

  Data wydania: 13-03-2019

  Liczba stron: 350

  Gatunek: literatura       obyczajowa, romans

 

  MOJA OCENA: 8/10

 

 Podobno los zawsze daje  drugą szansę. Jednak Ci, którzy ją przegapią, muszą przygotować się na wiele komplikacji…

  Laura poświęciła wszystko dla swojego małżeństwa. Stała się mistrzynią kompromisu, w końcu z roku na rok miała mniej do powiedzenia. Aż pewnego dnia o czwartej nad ranem coś w niej pękło. Rzuciła wszystko i udała się w podróż na drugi koniec Polski, nad morze, by odzyskać swoje serce.

Albert dawno temu znalazł prawdziwy skarb. Wyłowił z morza wyjątkowe złoże bursztynu. Z nikim się nie podzielił, ukrył je głęboko. Podobnie zamknął swoje serce. U schyłku życia postanowił naprawić wyrządzone krzywdy. Szybko jednak przekonał się, że to nie takie proste.

W małym nadmorskim pensjonacie Laura spotyka ludzi, którzy serdecznie ją przyjmują, chociaż podobnie jak ona, znajdują się na życiowych rozstajach.

Każde z nich szuka miłości, największego skarbu, który zwykle ukrywa się tam, gdzie wzrok nie sięga. Czy uda im się ją odnaleźć?

Piękna, ciepła opowieść o tym, że w życiu nie warto gonić za własnym szczęściem kosztem, szczęścia innych. Krystyna Mirek w swojej powieści „Tam gdzie serce twoje”, pokazuje nam, że człowiek często potrafi się zagubić w osiąganiu własnych potrzeb, swojego szczęścia i nie zdaje sobie sprawy, że to potrafi ranić jego najbliższych. Mało tego budując swoje szczęście za wszelką cenę, nieświadomie je burzy. Kariera, pieniądze, są to rzeczy ulotne. Dzisiaj są, jutro ich nie ma. A dom, rodzina, miłość jeśli tylko o to zadbamy będą trwać wiecznie. Ale człowiek zatraca się w pogoni za prestiżem, za władzą, za sukcesem nie doceniając tego co ma. Miłości, która jest budulcem i to dzięki niej możemy osiągnąć pełnię szczęścia.

Lara i Tomasz. Małżeństwo, można by powiedzieć idealne. Ona pracuje w sklepie jubilerskim, on jest lekarzem, który pchnie się w górę po szczeblach kariery. Dawniej świata poza sobą nie widzieli, kochali się i szanowali. Obecnie presja, jaką wywierają na nich teściowie. Matka, która zawsze towarzyszy swojemu mężowi, bez wypowiadania na głos własnego zdania  i ojciec Tomka, lekarz, który zdobył karierę, ale wśród swoich nie ma najlepszej opinii, no może poza „Gburem”. Stary Andrychowski wciąż od syna wymaga zbyt wiele. „Musisz mieć dzieci! Musisz być ordynatorem! Musisz być kimś! Ja wiele w Ciebie zainwestowałem! Włożyłem mnóstwo kasy w Twój dom, w Twoją edukację…!  To mi się należy, nie możesz mnie zawieść!”. Tak w skrócie można opisać ich relacje. Wieczna presja, wymagania i kontrola, która również dotyczyła Lury. Od niej wymagano jednego, musiała zajść w ciążę i dać Andrychowskim wnuka. Niby nic, ale aż tak wiele.

W pewnym momencie Laura nie wytrzymuje, zbiera się na odwagę i postanawia wyjechać, pakując w pośpiechu kilka rzeczy i zabierając ze sobą psa. Los jej sprzyjał, bo akurat sąsiad wybierał się do Sopotu po bursztyny i Laura zabiera się z nim. Nie miała planu, ale uznała, że to los nią pokieruje. Oddała się więc w jego ręce nie wiedząc, jak to wszystko dalej się potoczy. Być może to był jedyny sposób na uratowania tego małżeństwa. A być może decyzja ta, otworzyła Laurze drogę, na lepszą przyszłość?

Laura w Sopocie spotkała osoby, które nie przypadkowo los postawił na jej drodze. Oni musieli się wszyscy spotkać, bo to było im pisane. Los miał dla nich niespodziankę. Szczególnie dla Alberta, zgorzkniałego staruszka, kolekcjonera bursztynów, który zatracił się w tym co robił, rozbijając w przeszłości własną rodzinę i otaczając się samotnością, która na pewnym etapie zaczęła go powoli zabijać. Ale czy tylko to?

Co połączy losy Laury i Alberta? Czy uda im się zamknąć przeszłość i zacząć od początku? Jakie tajemnice skrywa rodzina Andrychowskich i czy wszyscy bohaterowie odnajdą swoją drogę i szczęście? O tym musicie przeczytać w książce.

Jak już na wstępie wspomniałam pełna ciepła, dająca do myślenia, historia, którą pisze życie. Nie zawsze barwna, kolorowa, ale dzięki takim książką możemy niekiedy zastanowić się nad własnym życiem, czy aby nie wymagamy od siebie, od innych zbyt wiele? Polecam gorąco.