"Ulotny zapach czereśni" Magdalena Witkiewicz. Recenzja. Drugi tom serii - Czereśnie zawsze muszą być dwie.

„Pamięć jednak jest ulotna. Jak zapach czereśni. Wydaje się, że pewne wydarzenia i emocje pozostaną w twoich wspomnieniach na wieki, a tracisz je już po chwili. Ale któregoś dnia drobny szczegół może przypomnieć ci wszystko…”

Autor: Magdalena Witkiewicz

Tytuł: Ulotny zapach czereśni

Cykl: Czereśnie zawsze muszą być dwie, tom 2

Wydawnictwo: Flow

Data wydania: 24 – 04 - 2024

Liczba stron: 448

Gatunek: literatura obyczajowa, romans

 

Marianna zaczyna nowe życie. Podczas przeprowadzki w jednej z książek znajduje zasuszone liście bluszczu. Momentalnie przypomina sobie spacer przed laty, kiedy w łódzkim parku Rejtana spędziła cudowne chwile z Michałem, mężczyzną, którego kochała.

Piękne wspomnienie sprawia, że odżywają skrywane przez lata emocje – rozgoryczenie spowodowane niechęcią rodziny do jej wybranka i tęsknotę za niespełnioną miłością. Zapisane w pamięci kadry z beztroskiej młodości przywołują również tragiczne losy prababci Elsy…

Elsa Zellmer pochodziła z zamożnej rodziny o niemieckich korzeniach. Wbrew bliskim wyszła za mąż za Maksymiliana Brzozowskiego, syna zubożałych polskich patriotów. Niezwykła miłość zwykłych nastolatków pokonała wiele trudności i wszystko wskazywało na to, że ta historia znajdzie szczęśliwe zakończenie. Wtedy jednak kapryśny los zesłał na nich ogromną tragedię...

Czy rodzina Elsy widziała więcej niż oczy zakochanej kobiety? Czy Marianna odważy się odczarować przeszłość? Czy dzięki poznaniu losów prababki sprawi, że drzewko rodowe rozkwitnie szczęściem?

To opowieść o uczuciach ulotnych jak zapach czereśni, których owoce smakują słodko bez względu na upływający czas i przeciwności losu.

„Życie jest chwilą. Składa się z miliona ulotnych momentów, których czasem nawet nie dostrzegamy. Czasem coś się dzieje w mgnieniu oka i nim to zauważymy i zdążymy zareagować, jest zbyt późno, by zmienić bieg wydarzeń. Często nie zdajemy sobie sprawy, że to, co się wydarzyło bądź nie wydarzyło, ma ogromny wpływ na przyszłe pokolenia.”

Magdalena Witkiewicz po raz kolejny zabrała mnie w cudowną podróż. Otulona zapachem czereśni, zatopiłam się dosłownie w każdej stronie.

Z każdą książką autorka stawia sobie wysoką poprzeczkę i jestem pod ogromnym wrażenie, z jaką lekkością ją pokonuje.

„Ulotny zapach czereśni” to książka z którą spędzicie wspaniałe chwile. Przeniesiemy się do magicznej Łodzi i Gdańska – poznamy daleką przeszłość prababci Marianny -  Elsy za czasów przedwojennych, odwiedzimy lata 90 poznając dalszą historię rodzinną oraz poznamy teraźniejszość. Wszystko to przeplatane w tak piękny i ciekawy sposób, że trudno tę książkę odłożyć, bo ciekawość co będzie dalej, jest o wiele większa.

„- Gdybym tylko mogła być szczęśliwa, po drodze nie raniąc innych.

- Nie zawsze tak się da. Często jest tak, że radość równoważy się smutkiem.”

Marianna znajduje książkę z zasuszonym kwiatem bluszczu. Budzą się w niej wspomnienia. Powracają uczucia, emocje. Czy miłość prawdziwa, ta, która sprawia, że motylki fruwają w brzuchu istnieje naprawdę? A może to tylko sen? A może, to my dokonujemy złych wyborów?

„W życiu należy się kierować najpierw rozumem, a potem sercem. Taka zasada gwarantuje szczęście.”

Czy aby na pewno?

A może to właśnie serce, cały czas nam podpowiada, którą drogę powinniśmy wybrać, by osiągnąć szczęście. A my wciąż wybieramy na przekór, idąc pod prąd, pokonując zakręty…

Marianna była zakochana, szczęśliwa, ale Michał nie zdobył akceptacji rodziny. Jego ojciec był alkoholikiem, co bardzo się nie podobało wykształconym rodzicom Marianny, którzy mając lekarskie wykształcenie, właśnie otwierali swoją prywatną klinikę. Bo przecież nie wypada kochać kogoś, kto poza miłością nic nie może oferować. Co ludzie powiedzą? No właśnie… Marianna też miała marzenia, pragnęła zupełnie czegoś innego, niż wymarzyli sobie dla niej rodzice. Czy można się im przeciwstawić?

„Miałam wrażenie, że nasi rodzice ustawiają nam życie, które tak naprawdę my powinniśmy planować.”

Czasami wystarczy jeden źle zrobiony krok i wszyscy za to płacą… Czy wybór dokonany przez Mariannę, okaże się tym właściwym i dobrym?

Czy rodzinna tajemnica, która zostanie odkryta, sprawi, że uda się naprawić troszkę tę przeszłość i sprawić, by kolejne pokolenia nie popełniały tych samych błędów? Czy jeśli ktoś jest sobie pisany, to wcześniej czy później i tak jego droga zejdzie się z tą drugą połówką?

A może miłość i wspomnienia, są ulotne niczym zapach czereśni…?

Na te i inne pytania, odpowiedzi znajdziecie w książce.

„A gdyby tak nagle się zatrzymać i zastanowić się, czy to, co całe życie braliśmy za prawdę, tą prawdą jest faktycznie? A może los cały czas nam wskazywał drogę do odkrycia rodzinnych tajemnic, tylko my, żyjący w szalonym pędzie codzienności, zupełnie tego nie dostrzegaliśmy?”

Dla mnie była to cudowna podróż. Wspaniale było przejść się uliczkami dawnej Łodzi. Odwiedzić Gdańsk. Poznać tajemnice rodzinną, która wywołała mnóstwo emocji. Bo ta książka jest nimi przepełniona. W dodatku nie dość, że ma wspaniałe barwione brzegi, to w środku znajdują się przepiękne fotografie, które sprawiają, że jeszcze bardziej możemy poznać i wyobrazić sobie naszych bohaterów i miejsca w których toczy się akcja powieści.

Jedyne czego mi zabrakło, to zbyt krótkie odwiedziny u Zosi. Może w następnej powieści Pani Magdo, zawitamy tam na dłużej? Tyle się u niej dzieje… Z przyjemnością, zagościłabym w dworku w Rudzie Pabianickiej na dłużej.

„Marzenia uskrzydlają. I jeżeli masz obok kogoś, kto dmucha w  twoje żagle, to naprawdę możesz popłynąć daleko.”

„Ulotny zapach czereśni” można czytać razem jak i osobno. Ale jeśli nie mieliście okazji przeczytać tomu pierwszego „Czereśnie zawsze muszą być dwie”, to koniecznie zacznijcie od tej części. I choć drugi tom jest przepiękny, pełen emocji, wspaniałej historii, to dla mnie, tom pierwszy nadal jest numerem jeden.

Polecam Wam z całego serca tę książkę. A poniżej zamieszczam fragment książki i wspaniałe cytaty, które mam nadzieję, jeszcze bardziej Was do tego zachęcą….

Za egzemplarz recenzencki dziękuję WydawnictwuFlow.

„Codziennie przed naszymi oczami przesuwają się obrazy, niczym widoki za oknem pędzącego pociągu. Chyba tylko nieliczni potrafią zatrzymać się na jeden, dwa oddechy, zamrozić kadr, jak stop-klatkę na filmie, by poczuć konkretny moment. Tę ulotną chwilę, która przecież nigdy już nie powróci.

Jednego dnia jesteśmy dzieckiem, zamykamy oczy, wydawałoby się, na sekundę, i nagle ze snu wyrywa nas o szóstej piętnaście gwałtowny dźwięk budzika, który od samego rana przypomina nam, że jesteśmy dorośli, że czeka nas mnóstwo obowiązków, że jesteśmy kowalem własnego losu, odpowiedzialni za siebie i za innych.

Okładki książek, które stoją na naszych półkach, mówią nam, że bogaci ludzie wstają o piątej rano, że wykorzystują każdą chwilę na swój rozwój, każdy moment na działanie, które przybliża nas do celu. Tym celem ma być nowy dom, lepszy samochód, niezależność finansowa, władza, satysfakcja…

A gdyby tak zamknąć jeszcze raz oczy i zastanowić się, czy naszym życiowym celem nie powinno być po prostu szczęście? Szczęście na naszych własnych zasadach, a nie zbudowane na oczekiwaniach naszych bliskich. Szczęście, którego twórcami jesteśmy my sami, nasze radości, smutki i zmartwienia, a nie ciągnące się za nami traumy pokoleniowe.

Czy ja tuż przed pięćdziesiątką wreszcie to zrozumiałam?

Czy umiałam powiedzieć „stop”?

Chyba tak. I kiedy w końcu zatrzymałam to błędne koło błahych przyczyn i tragicznych skutków, przeszłość powoli zaczęła pukać do moich drzwi. I pokazywać się z zupełnie innej strony. Jakby opadła kurtyna pozorów, a ja odkryłam, że na niektóre sprawy muszę spojrzeć z nowej perspektywy.

Kiedy kończysz trzydzieści lat, wszyscy mówią, że życie zaczyna się po trzydziestce. Tak samo mówią, gdy obchodzisz czterdzieste urodziny. A może życie zaczyna się po pięćdziesiątce? Kiedy dzieci dorastają, wyfruwają z rodzinnego gniazda, a ty wreszcie możesz się skupić na sobie i robić to, o czym zawsze marzyłaś…

Tylko czy ty w ogóle miałaś jakieś marzenia? Czy ten wirujący świat pozwolił ci marzyć? A może miałaś, a po prostu o nich zapomniałaś?

Dałam sobie czas na zastanowienie się nad tym wszystkim, bo przecież życie zaczyna się właśnie teraz. Nieważne, ile masz lat i w jakim momencie się właśnie znajdujesz.

Teraz…”

*fragment książki „Ulotny zapach czereśni” Magdaleny Witkiewicz.

Źródło: https://www.legimi.pl/ebook-ulotny-zapach-czeresni-magdalena-witkiewicz,b1190240.html

 

Cytaty pochodzące z książki „Ulotny zapach czereśni” Magdalena Witkiewicz”:

„A gdyby tak nagle się zatrzymać i zastanowić się, czy to, co całe życie braliśmy za prawdę, tą prawdą faktycznie nie jest? A może los cały czas nam wskazywał drogę do odkrycia rodzinnych tajemnic, tylko my, żyjący w szalonym pędzie codzienności, zupełnie tego nie dostrzegaliśmy?”

„(…) bo przecież życie zaczyna się właśnie teraz. Nieważne, ile masz lat i w jakim momencie się właśnie znajdujesz. Teraz…”

„-Czasem nie warto grzebać w przeszłości – mruknęła babcia. – Trzeba ją zostawić i dać spokój tym, którzy odeszli. Święty spokój – dodała po chwili.”

„Wierzę, że jeżeli ktoś kocha to, co robi, i konsekwentnie dąży do celu, to pieniądze go będą lubiły.”

„- (…) Przecież każdy jest kowalem własnego losu.

- No nie wszystko zależy od nas.

- Mania, może nie wszystko, ale naprawdę wiele.”

„Nie wpadłam wtedy na myśl, że wyjście poza pewnego rodzaju schemat, poza strefę komfortu, czasem może się okazać bardzo dobrym rozwiązaniem, a nawet furtką do wolności.”

 „O pewnych sprawach można mówić, wręcz należy, a pewne, te bardziej niechlubne, trzeba zapomnieć.”

„Niektórzy właśnie tak mają, że gdy się o nich zabiega, pozostają obojętni, a gdy się ich traktuje obojętnie, stają się walecznymi zdobywcami.”

„- Jeden wieczór… - powiedział któregoś dnia. – Daj mi tylko jeden wieczór, a potem zdecydujesz. Taki scenariusz pasuje na bajkę z happy Endem, prawda? A ty przecież lubisz baśnie.”

„Marianko, życie składa się z wielu elementów. Aby człowiek był szczęśliwy, trzeba działać tak, aby wszystkie te elementy były w równowadze. Jesteś dla mnie bardzo ważna, ale jeżeli nie będę się realizował zawodowo, to nie będę mógł być w pełni szczęśliwy.”

„Nie wszystko złoto, co się świeci, pamiętaj. (…) A czasem największy skarb może być w niepozornym opakowaniu.”

 „- W rodzinie nie tylko trzeba się chwalić. Czasem można ot tak, po prostu porozmawiać. Nawet o trudnych sprawach. Przecież z bliskimi trzeba dzielić i radość, i smutki.”

„Tęsknota leży gdzieś na samym dnie serca, z każdym dniem przykrywana przez inne emocje…”

„- Kobieta musi być niezależna – przekonywała mnie. – Na tym polega miłość. Do partnera i samej siebie.

- Na niezależności? – dziwiłam się.

- Tak, na tym, że z kimś chcesz być, Anie że musisz, bo jesteś od niego zależna. Nieważne czy finansowo, czy w jakikolwiek inny sposób. Musisz zdobyć zawód, iść do pracy. Musisz mieć świadomość, że w razie czego jesteś w stanie dać sobie radę. Utrzymać siebie i dzieci.”

„Czasem człowiek budzi się i nagle wie, że tego życia zostało mu już mniej niż więcej. I jest przekonany, że musi teraz to szczęście wyciskać jak cytrynę. Do ostatniej kropelki. Marzy o czymś, ale w tych marzeniach jest zupełnie sam. Pewna formuła się po prostu wyczerpała.”

„Zawsze wierzyłaś w bajki. I zawsze kochałaś happy endy. Ale czasem tym szczęśliwym zakończeniem jest właśnie rozwód. A w zasadzie nie zakończeniem, początkiem czegoś zupełnie nowego.”

„To chyba pierwsza oznaka końca związku. Nie kłócisz się, bo ci nie zależy. Bo nie chcesz nikogo przekonywać do swoich racji, bo masz gdzieś, co on czy ona pomyśli. Póki się spieracie, jest ratunek, a gdy jest już wam wszystko jedno, to możesz pakować walizki. Albo męża, albo swoje.”

„Zacznij się nad swoim życiem zastanawiać wcześniej niż tuż przed śmiercią. Abyś miała trochę więcej czasu na zmiany.”

„Pytałaś, czy czegoś w życiu żałuję. Tak, jak powiedziałam, żałuję tego, że słuchałam się innych i że wymagałam tego, by się mnie słuchano… A każdy powinien iść swoją drogą. Tą, którą wskazuje mu serce.”

„Jak jest źle, to jest większa szansa, że za chwilę będzie lepiej.”

„(…)pieniądze szczęścia nie dają. Owszem, pomagają bardzo, ale nie można za nie kupić życia. Można je tylko uczynić trochę lepszym, wygodniejszym, mniej bolesnym. Ale każdy ma tyle czasu, ile jest zapisane w gwiazdach.”

„Chciałbym ci powiedzieć, że tego kwiatu jest pół światu, ale obaj wiemy, że tych właściwych kwiatów jest tylko kilka. Teraz pewnie ci się wydaje, że istnieje tylko jeden, ale naprawdę jest szansa, że gdzieś tam rośnie drugi.”

Recenzję pierwszej części znajdziecie klikając TUTAJ - CZEREŚNIE ZAWSZE MUSZĄ BYĆ DWIE.

Jeśli podoba Wam się to o czym piszemy na blogu i chcielibyście nas wesprzeć, możecie postawić nam wirtualną kawę. Wystarczy kliknąć w poniższy link. 

POSTAW NAM KAWĘ

Każdą wypijemy z wielką przyjemnością i będzie to dla nas ogromna motywacja do dalszej pracy nad blogiem.

Z pozdrowieniami A&S.