PRZY KOMINKU Z KAWĄ: "Rozalia. Córki Botanika" Urszula Gajdowska. Recenzja. Drugi tom serii Zielarki.

"Każdy jest kowalem własnego losu."

Autor: Urszula Gajdowska

Tytuł: Rozalia

Cykl: Seria Zielarki tom 2; Cykl Botanika tom 4 (całość składa się z 4 tomów podzielonych na dwie części);

Wydawnictwo: Szara Godzina

Data wydania: 22 - 08 – 2024

Liczba stron: 304

Gatunek: powieść obyczajowa, romans

Rozalia Wigura słynie z wytwarzania ziołowych nalewek, maści i mikstur, które leczą ciała i dusze panien z towarzystwa. Choć świetnie radzi sobie z ujeżdżaniem koni, zarządzaniem majątkiem i wierzy w niezależność kobiet, marzy o spokojnym życiu u boku ukochanego mężczyzny. Niestety, Julian Zaręba, który smalił do niej cholewki przez lata, budząc nadzieję na małżeńskie szczęście, dał nogę… Nieoczekiwane spotkanie wciąga Rozalię w niebezpieczne śledztwo dotyczące pochodzenia ukochanego.
Kto jest kim w grze, w której stawką jest życie? Czy prawda o wydarzeniach sprzed lat ujrzy światło dzienne?

Córki botanika. Zielarki to dwutomowa powieść romantyczno-przygodowa, rozgrywająca się na początku XIX wieku nad Narwią i w krajach Orientu. Jej bohaterkami są Jaśmina i Rozalia, którym ojciec, baron Wigura, przekazał zamiłowanie do botanicznych eksperymentów, ludowej wiedzy i niezgłębionych tajemnic świata. W powieści występują postacie znane z cyklu W dolinie Narwi oraz Córki botanika. Bliźniaczki Urszuli Gajdowskiej.

„Bo miłość jest jak motyl. Leci od kwiatu do kwiatu i nigdy się nie zatrzymuje. A ja byłam jak kwiat. Przyciągałam motyle swoim zapachem i kolorem.”

Oj, dzieje się dzieje. Ale mi się podobała ta seria. Bardzo lubię książki z akcentem romansu historycznego, a tu dodatkowo jest jeszcze wątek przygodowy. W tej części bowiem rozwiąże się kilka tajemnic, której wątki pojawiały się w poprzednich częściach i nie ukrywam, że jestem zaskoczona i to bardzo. I cieszę, się, że to zakończenie książki, było właśnie takie, a nie inne, bo naprawdę czytałam ją z wielkim zainteresowaniem.

Rozalia jest jedną z czterech sióstr. Najstarsza jest Jaśmina, później jest Rozalia i najmłodsze są bliźniaczki Hiacynta i Hortensja.

Rozalia również zaraziła się pasją od ojca i każdą wolną chwilę poświęcała pogłębianiu wiedzy z ziołolecznictwa. Ale… była też zakochana, choć sama próbowała się oszukiwać, że tak nie jest. Julian Zaręba przez wiele lat o nią zabiegał, i gdy Rozalia już umiała się przyznać sama przed sobą, że i ona żywi do niego uczucie i nie jest jej obojętny, chłopak nagle znika bez słowa. Pojawia się po jakimś czasie, chce coś wyjaśnić, ale zbieg niefortunnych zdarzeń, pozostawia wiele niedomówień.

Pewnego dnia przed Rozalią zostaje wyjawiona pewna tajemnica, która rzuca zupełnie inne światło na los jej ukochanego. Ale, okazuje się, że niczego jak jej się wydaje nieświadomy chłopak, znajduje się w niebezpieczeństwie. Dziewczyna postanawia mu pomóc, angażując w to swoją najlepszą przyjaciółkę i jej brata Henryka, który nieświadomie sporo namiesza, a splot różnych wydarzeń doprowadzi do wielu nieporozumień i kłopotliwych sytuacji. W dodatku Rozalia odkrywa kolejną tajemnicę, przez co wpakuje się w jeszcze większe kłopoty. Ale czym by była historia, gdyby się nic nie działa. A tu dzieje się bardzo dużo. Nie zabraknie wzlotów, upadków, uniesień, intryg, nieporozumień, tajemnic i oczywiście miłości… Wszystko to sprawi, że przepadniecie z tą książką na kilka godzin, bo czyta się ją błyskawicznie.

I mimo iż to ostatni tom, w którym wiele rzeczy się wyjaśni, to z przyjemnością sięgnę po pierwsze dwie części i poznam bliżej bliźniaczki. Bardzo jestem ciekaw ich historii, której nie miałam okazji przeczytać.

Polecam Wam całą serię bardzo gorąco. A jeśli jesteście już po lekturze, to koniecznie podzielcie się w komentarzu swoją opinią.

„- Co według cioci oznacza kierowanie się rozsądkiem?

- Musisz wybrać sobie męża głową, a nie sercem. Bo serce jest zawodne i zmienne. Dziś kocha, a jutro nienawidzi. A głowa jest stała i rozsądna. Bierze pod uwagę wszystkie zalety i wady kandydata.”

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Szara Godzina.

Jeśli podoba Wam się to o czym piszę na blogu i chcielibyście mnie wesprzeć, możecie postawić mi wirtualną kawę. Wystarczy kliknąć w poniższy link.

POSTAW NAM KAWĘ